In Mijn Tijd Was 't Beter

In deze vijfde aflevering verwelkomen we onze eerste gast, namelijk Zoe Bizoe, de Burlesque Cabaretière. Naar aanleiding van haar post op sociale media waar ze zegt dat ze het jammer vindt dat mensen haar beslissing om kindervrij door het leven te gaan continu in twijfel blijven trekken, nodigden we haar op de Roomer en cake in het Girls Go Boom clubhuis om het te hebben over de spijtvraag omdraaien, drag kings, kleine mannen en heel duur zaad.

De allerlaatste aflevering van de saga van de Vortn Vis, want het verhaal is verteld. De Vortn staat er, na dertig jaar, nog steeds en zal hopelijk altijd een plaats kunnen bieden aan mensen die in de mainstream hun ding niet vinden. Alle verhalen zijn verteld, maar ik wou jullie nog een bonusaflevering geven. Deze bestaat uit twee delen: Ik vroeg aan iedereen die aan het woord is geweest doorheen de podcast wat zij denken over de toekomst van de Vortn. Zal het blijven voortbestaan? En in welke hoedanigheid? Het tweede deel is een verslag van ons 30-jarig verjaardagsfeest: het tweedaagse festival. Het zal zijn alsof je er bij was! Ofwel was je erbij en kan je het zo nog eens herbeleven. Want het was een toppertje! Siempre Vortn Vis!

Door het werk en de benefieten van de vele vrijwilligers staat het er, het nieuwe gebouw. Het is een zware periode geweest maar het blijkt nog maar eens: You just can't kill de Vortn Vis. De eerste fase van de verbouwingen zijn afgerond, alles om de werking terug te kunnen opstarten en nu komt de tweede fase, de zaal, repetitieruimtes, kunstateliers... En de shitworkers kijken erop terug en beseffen nu pas wat ze allemaal hebben gerealiseerd en dat bijna allemaal DIY verdomme!

Met een gebouw dat samenhangt met een metalen harnas hebben de Vortn Vissers niet veel keuze, alles moet plat en heropgebouwd. En daarvoor hebben ze twee dingen nodig: geld en vrijwillgers. En beiden zijn schaars. Nieuwe medewerker Siebe is zijn carrière nog maar begonnen in de Vortn en hij moet al verhuizen. Omdat de Vortn hun werking niet wil stilleggen krijgen ze van de brouwer een ander pand toegewezen aan de Diksmuidseweg in Ieper. Hun Tijdelijke Autonome Zone, het TAZ. Het pand is een voormalig rendez-vous huis en is naar goede gewoonte een versleten krot. Vooral het zaaltje waar er optredens werden gedaan werd geroemd om zijn mini-afmetingen. Intussen breekt de zwaarste periode in de hele geschiedenis van de Vortn aan...

De brouwer wil het gebouw op de Kiekenmarkt voor veel te veel geld verkopen en de Vortn Vissers staan op straat. Ze vinden een pand aan de Sin-Jacobsstraat en kunnen daar een deal sluiten om het te huren. Het gebouw is ideaal qua ligging en heeft zelfs een zaal! Na de verhuis raakt de werking wat in het slop, maar er komt nieuw, enthousiast bloed binnen die de boel weer op gang trekt, waaronder Bert, Jeroen en Sander.

De jaren '90 was de populairste periode van de Vortn Vis, zelfs tot in Japan toe kregen ze een soort cultstatus in de Hardcore en Punk. Dat was niet enkel door hun zeer succesvolle Leedfestival, maar ook door een tweede festival: Hardcore '92. Dit bracht een nieuwe scene naar de Vortn: de Straight Edge. Hun cleane levensstijl was eventjes wennen voor de Crusties en Punks die tot dan toe de Vortn bevolkten en dat zorgde soms voor ongemakkelijke confrontaties.

Het eerste turbulente jaar van de Vortn Vis is achter de rug en hun Leedfestival blijkt een succes. De café trekt een zeer bijzonder allegaartje van lokaal publiek maar voor de bands die in de Vortn worden geprogrammeerd komen mensen van heinde en verre. Veel mensen herinneren zich nog legendarische shows en ook de zanger van Green Day krijgt in deze aflevering een cameo. De Vortn trekt ook nieuwe vrijwilligers aan, waaronder een van de organisators van de inmiddels ter ziele gegane Smurfpunx. Er zijn ook twee spijtige voorvallen die nog steeds een diepe indruk nalaten op de mensen die er toen bij waren.

Het is juni ’89 in Ieper. Op de Kiekenmarkt is een bouwvallig voormalig bikercafé de uitvalsbasis geworden van een bende jonge punks. Ze hebben nu niet enkel hun repetitieruimte, maar ook een café inclusief publiek. En zelfs een naam. De Vortn Vis. Jan Claus kan nu eindelijk zijn droom om in Ieper een autonome vrijplaats te creëren waar maken. Ze vliegen er meteen in en organiseren van eerste keer een festival, het Leedfestival. Maar dat was buiten het stadsbestuur en de politie gerekend.

Midden jaren '80. Enkele tieners zoeken een ruimte om te repeteren met hun bandjes maar worden overal buitengezet. Ze ontmoeten Jan Claus, een iets oudere punk die hen wil helpen en tegelijkertijd een vrijplaats wil creëren in hun thuisstad, wat niet zo simpel is in het oerconservatieve Ieper...

De trailer van de nieuwe podcastreeks 'You just can't kill de Vortn Vis'. Het autonoom centrum de Vortn Vis in Ieper blaast dit jaar 30 kaarsjes uit. Maar wat is er allemaal gebeurd in die dertig jaar? Hoe is de Vortn van een repetitiekot voor enkele vijftienjarigen uitgegroeid tot een internationaal gekende vrijplaats in de underground punk- en hardcorescene? Hoe zijn ze er uiteindelijk in geslaagd hun pand te kopen en daarna met enkel vrijwilligers en een straffe DIY mentaliteit een volledig nieuw gebouw te zetten? Het is een verhaal van vele memorabele shows, zatte avonden, punk, hardcore, creativiteit, anarchistische filosofieën, de inzet van alle shitworkers en nog steeds na dertig jaar, een plek zijn voor degene die elders in de maatschappij hun draai niet vinden. Siempre Vortn Vis!

Het eerste seizoen zit erop! Maar het leek zo onbeleefd om alles gewoon af te kappen voor onze ongetwijfeld gigantische schare fans ^^ Daarom: een extra aflevering! In deze aflevering krijg je een nabeschouwing van het eerste seizoen en wordt er een oproep gedaan naar de fans toe om es van zich te laten horen! Er wordt ook al een beetje verklapt welke onderwerpen er in het tweede seizoen aan bod komen en er is een opname van achter de schermen te horen. Geniet van deze laatste episode van het eerste seizoen en jullie horen ons terug voor seizoen twee!

In deze aflevering van de podcast vertellen de vrouwen over televisie en tv-programma's. Tv was in Godelieves tijd vrijwel onbestaand, toen ze eindelijk een teevee kregen was dat dan nog een heel groot vehikel en moest er een knoert van een antenne op het dak. Kleurentelevisie was ook nog veraf en afstandsbedieningen waren nog niet uitgevonden. Bij Anne was dat niet veel anders, overdag was er helemaal geen programmatie en 's avonds verzamelde het hele gezin zich voor de beeldbuis om samen naar duidende programma's te kijken. In de jaren '80 en '90 konden Tina en Kim al eens iets opnemen, de programmatie werd ook uitgebreider, er kwamen ook veel kinder en jeugdprogramma's bij. In de jaren '90 deed de reality tv zijn intrede met het toen zeer choquerende Big Brother. Tegenwoordig kan de jeugd zo goed als altijd en overal tv kijken, op verschillende schermpjes, maar traditionele tv is voor hen zo goed als dood. Streamen en Netflixen is nu hun ding, hoewel reality tv zoals Temptation Island nog steeds de gemoed

Deze aflevering beschrijft misschien wel de grootste verschillen tussen de generaties: Godelieve had tijdens haar jeugd in de oorlogsjaren totaal geen toegang tot anticonceptie en wist zelfs amper wat dat was. Het was ofwel zoveel kinderen krijgen als God het beliefde, ofwel DIY of clandestien abortus. Gestaag horen we hoe de pil aan populariteit wint en er andere anticonceptie bijkomen zoals het condoom na de aids epidemie van de jaren '80. Loria en de pubers hebben tegenwoordig een waaier van anticonceptie om uit te kiezen en ze zijn van school uit goed voorgelicht over seks, maar wat er door de generaties heen wel betreurd wordt is dat wat sinds de tijd van Godelieve nog steeds niet veranderd is: anticonceptie is nog steeds bijna uitsluitend de taak van de vrouw.

Terwijl de jeugd van vandaag gewend is om gelijk wanneer gratis muziek te kunnen beluisteren, waren er in de tijd van Godelieve (91) maar twee opties als ze muziek wilden horen: naar een live orkest gaan of zelf zingen. In de loop der jaren hebben we verschillende muziekdragers uitgeprobeerd tot het internet langskwam...

Godelieve (die deze maand 91 (!!!) jaar is geworden, Proficiat Godelieve!!) is opgegroeid in een streng katholiek Vlaanderen, waar de kerk nog persoonlijke security had en de pastoor alles in het Latijn vertelde. Bij Anne begon het geloof onder de jeugd wat af te kalven maar het was nog zeer aanwezig, getuige haar 'verloofdencursus' die ze moest volgen toen ze wou trouwen voor de kerk. In de jaren '80 en '90 speelde de traditie meer een rol dan het geloof zelf, al waren er hier en daar nog restanten van een streng katholiek verleden, zoals het vormsel in een pij. De jeugd is tegenwoordig niet meer gelovig, maar sommigen blijken het zo nu en dan toch te zijn uit opportunisme!

Al zo lang de mensheid bestaat zijn we op zoek naar roesmiddelen. En die komen in alle geuren, kleuren, consistenties en gebruik. Alcohol blijkt een behoorlijk vaste waarde, maar welke drugs gebruikten ze in de jaren '40? Vanaf wanneer dronken jongeren hun eerste pintje toen er nog geen duidelijke minimumleeftijd was? En wat vindt de jeugd van het rookverbod en zijn ze voor de legalisering van wiet?

In de tijd van Godelieve bestonden er nog geen supermarkten en tijdens de oorlog moest je betalen met voedselbonnen en als deze op waren kon je niets meer krijgen. Annes moeder wilde in de jaren '60 enkel gaan winkelen in 'een huis van vertrouwen'. In de jaren '80 en '90 ging iedereen naar de supermarkt, maar het was niet gelijk wélke supermarkt. De jeugd ligt er allemaal nog niet wakker van, want mama en papa nemen de boodschappen voor hun rekening en aankopen doen op internet, daar koesteren ze nog wel een gezonde portie argwaan voor...

Deze aflevering van de podcast 'In mijn tijd was 't beter' gaat over Rages. Nutteloze brol dus, dat door één of andere goed uitgekiende marketingreden plots moet worden gespaard. In de tijd van Godelieve waren prentjes met afbeeldingen van de leden het koningshuis het van het. Kaartjes sparen bleef in maar in de jaren '80 en '90, het begin van de consumptiemaatschappij, kwamen plots de meest absurde rages op met de flippo op kop. Ook werd er al wat digitaal gegaan, denk maar aan de Tamagotchi, een gedrocht waar een zichzelf respecterend digital native al koppijn zou krijgen van het uit de vele grote pixels opgebouwd diertje. De internetgeneratie heeft natuurlijk veel geavanceerdere rages ter beschikking, een Pokémon Go bijvoorbeeld. Maar prentjes sparen, dat gaat er blijkbaar na al die jaren toch niet uit...

Deze aflevering gaat over mode en kledij, in de tijd van Godelieve was mode wel het minst van hun zorgen, tijdens de oorlogsjaren was het vooral veel DIY en creatief zijn met wat je kreeg en wat je vond. In Annes tijd werd er geknokt door meisjes om lange broeken te mogen dragen op school, want dat was niet de mode. In de jaren '80 en '90 was dan weer alles mogelijk, weinig decennia met meer fashionblunders te vinden, of waren het eerder statements? Loria en de andere pubers denken dan weer het warm water uitgevonden te hebben, terwijl alles van mode en kledij al eens is voorgedaan...

In deze aflevering horen we dat daten geen daten was vroeger, dat Godelieve eerst goedkeuring moest hebben van haar moeder eer ze mocht daten, leren we wat een Bamba is - blijkbaar cruciaal in de tijd van Anne om aan een lief te geraken - en of de huidige jeugd tegenwoordig volop aan het Tinderen is en hun lief eerder ontmoeten via een scherm, of toch liever analoog. In wiens tijd was/is het nu beter?