Schloß Schönbrunn - Komnaty Reprezentacyjne Na I Pitrze

Tutaj znajdował się posterunek gwardii przybocznej cesarza Franciszka Józefa, która strzegła wejścia do prywatnych apartamentów cesarza. Po prawej stronie widzą Państwo fajansowy piec, jeden z wielu, którymi ogrzewano pałac. Aby nie zakłócać spokoju cesarskiej rodziny i nie zanieczyszczać komnat, służba wkładała opał tylnimi drzwiczkami pieca, wychodzącymi na specjalny korytarz, znajdujący się za ścianami pokoi i przebiegający przez cały pałac. Początkowo piece opalano drewnem, zaś w XIX wieku zainstalowano system ogrzewania gorącym powietrzem, którego używano do 1992 roku. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Ten pokój służył jako poczekalnia dla poddanych, którzy przybywali na audiencje do Franciszka Józefa, które odbywały się dwa razy w tygodniu. Stół bilardowy należał już do dziadka Franciszka Józefa, cesarza Franciszka II/I. W wolnych chwilach oficerowie z otoczenia cesarza chętnie grali tu w bilard. Na ścianach widzą Państwo trzy duże obrazy. Na środkowym przedstawiono scenę ustanowienia Orderu Marii Teresy w 1758 roku. W historii cesarstwa był to pierwszy order, który przyznawano za szczególne zasługi. Należał on do najwyższych odznaczeń, nadawanych przez Habsburgów. Dwa pozostałe obrazy powstały z okazji setnej rocznicy ustanowienia tego orderu - Franciszek Józef wydał wówczas wspaniałą ucztę w Wielkiej Galerii pałacu oraz przyjęcie w pałacowym parku. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)&

Nazwa pokoju pochodzi od kosztownej boazerii z drewna orzechowego, ozdobionej pozłacanymi detalami. Do oryginalnego rokokowego wyposażenia z epoki Marii Teresy należą także pozłacane stoliki przyścienne. Żyrandol wykonano w XIX wieku. W tym pokoju Franciszek Józef przyjmował na audiencjach poddanych, którzy przybywali do cesarza z różnych powodów: aby podziękować za pokoju pochodzi od kosztownej boazerii z drewna orzechowego, ozdobionej pozłacanymi detalami. Do oryginalnego rokokowego wyposażenia z epoki Marii Teresy należą także pozłacane stoliki przyścienne. Żyrandol wykonano w XIX wieku. W tym pokoju Franciszek Józef przyjmował na audiencjach poddanych, którzy przybywali do cesarza z różnych powodów: aby podziękować za otrzymane odznaczenie, zwrócić się bezpośrednio do cesarza z prośbą albo osobiście przedstawi&#

Franciszek Józef wstąpił na tron cesarza Austrii już w wieku 18 lat. Monarcha znany był z niezwykłej pracowitości - rozpoczynał dzień pracy już przed piątą rano, a cały dzień spędzał przy biurku, które widzą Państwo po prawej stronie. Tutaj cesarz zagłębiał się w urzędowe akta i tutaj też podawano mu śniadania i kolacje. Tak więc życie pierwszego urzędnika monarchii upływało przede wszystkim przy tym biurku. Cesarz nie przywiązywał dużej wagi do kosztownego wystroju swoich prywatnych pokoi. Wystarczały mu prywatne obrazy, rodzinne fotografie i podarunki od dzieci i wnuków. Jeden z dwóch wielkich portretów przedstawia Franciszka Józefa w wieku 33 lat, natomiast na drugim widzimy jego małżonkę, cesarzową Elżbietę, owianą nimbem mitu legendarną „Sisi”. www.schoenbrun

Dzień cesarza, przebiegający według dokładnie ustalonego planu, rozpoczynał się już o czwartej rano. Po porannej toalecie - cesarz mył się zimną wodą - monarcha, który był głęboko wierzącym katolikiem, odmawiał poranną modlitwę klęcząc na klęczniku, który widzą Państwo po lewej stronie łóżka. To żelazne łóżko jest imponującym świadectwem prostego, wręcz spartańskiego życia tego austriackiego cesarza. W tym łóżku zmarł Franciszek Józef po 68 latach panowania w 1916 roku, w środku zamętu I wojny światowej. Obraz na sztalugach pokazuje cesarza na łożu śmierci. Franciszek Józef był człowiekiem ciężko doświadczonym przez los: jego pierwsza córka zmarła w wieku dwóch lat, brat Maksymilian, cesarz Meksyku, został rozstrzelany prz

W 1854 roku Franciszek Józef poślubił swoją kuzynkę Elżbietę, która wtedy miała niespełna szesnaście lat. Sypialnię małżeńską urządzono specjalnie dla młodej pary z okazji ślubu. Franciszek Józef przez całe życie ubóstwiał żonę, wątpliwym jest natomiast, czy jego uczucia odzwajemniane były w równej mierze. Elżbieta od samego początku odrzucała sztywny dworski ceremoniał. Z upływem lat stała się pewną siebie kobietą, która wiodła niezależne życie, odbywając długie podróże i tylko sporadycznie pokazując się w Wiedniu. We wrześniu 1898 roku podczas pobytu cesarzowej w Genewie włoski anarchista Luigi Luccheni zasztyletował Elżbietę, mającą wówczas 61 lat. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbru

W salonie Elżbiety, w którym cesarzowa przyjmowała gości, charakter wnętrza zdominowany jest przez złocisto-białą boazerię, jasne jedwabne obicia ścian oraz przepiękne meble w stylu neorokoko. Zegar stojący przed wielkim zwierciadłem posiada z tyłu cyferblat z cyframi wykonanymi w piśmie lustrzanym, a więc czas można odczytać wyłącznie w lustrzanym odbiciu.. Godne obejrzenia są osiemnastowieczne pastelowe portrety dzieci Marii Teresy, wykonane przez znanych malarzy, wśród których był także genewski artysta Liotard, szczególnie ceniony przez cesarzową. Po lewej stronie pieca wisi portret najmłodszej córki Marii Teresy, Marii Antoniny w stroju myśliwskim. W 1770 r., w wieku piętnastu lat, wydano ją za mąż za późniejszego króla Francji Ludwika XVI, a celem tego mariażu było zakończenie wielowiekowych spor

Pokój ten służył cesarskiej rodzinie jako jadalnia. Podczas rodzinnych kolacji obowiązywał surowy dworski ceremoniał. Stół był zawsze odświętnie przystrojony. Pośrodku ustawiano złote patery, udekorowane kwiatami, owocami i słodyczami. Podczas oficjalnych kolacji podawano dania kuchni francuskiej, natomiast przy rodzinnych kolacjach Franciszek Józef preferował potrawy kuchni wiedeńskiej jak panierowany kotlet cielęcy, gulasz wołowy, gotowaną wołowinę w plastrach (Tafelspitz) lub słynny omlet cesarski. Potrawy przenoszono z kuchni do poszczególnych pokoi w ogrzewanych pojemnikach, dzięki czemu zawsze trafiały one na stół ciepłe i świeże. W sąsiadującym z jadalnią pomieszczeniu utrzymywano odpowiednią temperaturę dań stosując podgrzewacze węglowe, które w poźniejszych latach zastąpiono gazowymi. Ce

Pokój dziecięcy ozdobiony jest portretami córek Marii Teresy. Z racji politycznych większość córek monarchini wydano za mąż już w wieku nastoletnim. Po lewej stronie, tuż obok drzwi, wisi portret Marii Krystyny, ukochanej córki Marii Teresy, jedynej, której pozwolono na wybór męża z miłości. Poślubiła księcia Alberta sasko-cieszyńskiego, założyciela zbiorów Albertina. W rogu pokoju widzą Państwo przez uchylone drzwi zainstalowaną w 1917 roku łazienkę, której używała ostatnia cesarzowa z dynastii Habsburgów, Zita. Przed opuszczeniem tego pomieszczenia proszę jeszcze zwrócić uwagę na wnętrze gabinetu śniadaniowego. Ściany ozdobione są medalionami z haftami, wykonanymi przez Elżbietę Krystynę, matkę Marii Teresy. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Sch

Żółty salon otwiera ciąg apartamentów znajdujących się po stronie pałacowego ogrodu. Godne uwagi są tu pastele znanego nam już genewskiego malarza Liotarda, przedstawiające w nadzwyczaj realistyczny sposób dzieci mieszczan. Wizerunki te są przeciwieństwem typowych dworskich portretów dzieci cesarzowej Marii Teresy, które zobaczą Państwo między innymi w następnym pokoju. Tam znajduje się również portret Marii Teresy w błękitnej sukni pędzla nadwornego malarza Martina van Meytensa. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Za czasów Marii Teresy w salonie lustrzanym odbywały się uroczystości w rodzinnym gronie, między innymi kameralne koncerty. To właśnie tutaj w 1762 roku zaledwie sześcioletni Mozart zagrał po raz pierwszy przed cesarzową. W zapiskach dumnego ojca Mozarta czytamy, że po występie „Wolfi wdrapał się na kolana cesarzowej, objął ją za szyję i dał jej słodkiego buziaka.” www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.

Pokój ten, podobnie jak i dwa następne, zawdzięcza swoją nazwę pejzażyście Józefowi Rosie. Pierwszy obraz tuż obok drzwi wejściowych przedstawia zamek Habichtsburg w szwajcarskiej Argowii, rodowe gniazdo Habsburgów. Tutaj również widzą Państwo portret Marii Teresy pędzla nadwornego malarza Martina van Maytensa. Maria Teresa była niezwykle energiczną kobietą. Po śmierci ojca obroniła podczas tzw. austriackiej wojny sukcesyjnej habsburskie dziedzictwo, mając za przeciwnika niemalże pół Europy. To właśnie ona rządziła dziedzicznymi krajami habsburskimi, podczas gdy jej małżonek, Franciszek Stefan Lotaryński, był cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymkiego Narodu Niemieckiego. Franciszek I Stefan poświęcał się prywatnym zainteresowaniom, naukom przyrodniczym i finansom, a politykę pozostawiał żonie. www.schoen

W Wielkiej Galerii, znajdującej się w samym sercu pałacu, cesarska rodzina wydawała bale, przyjęcia i uroczyste bankiety. Wielka Galeria o długości ponad 40 metrów i szerokości sięgającej prawie 10 metrów stanowiła idealną oprawę dla dworskich uroczystości. Kryształowe lustra, pozłacane stiuki i freski sufitowe składają się na to arcydzieło rokokowej architektury. Twórcą fresków sufitowych, gloryfikujących rządy Marii Teresy, był włoski malarz Gregorio Guglielmi Na środkowym fresku tronuje cesarska para, Franciszek Stefan i Maria Teresa, w otoczeniu personifikacji cnót władców oraz alegorii ziem koronnych monarchii. Każdy z dwóch wielkich drewnianych, pozłacanych żyrandoli mieścił po 70 świec, których płomienie rozjaśniały Wielką Galerię aż do 1901 roku, kiedy to w pałacu

Po bokach Małej Galerii widzą Państwo dwa chińskie gabinety: po lewej stronie owalny, po prawej - okrągły. Maria Teresa fascynowała się przedmiotami sztuki chińskiej i japońskiej, hołdując powszechnej wówczas modzie na dalekowschodnie kosztowności. W obu gabinetach ściany pokrywa biała drewniana boazeria, inkrustowana drogocennymi płytkami z laki w pozłacanych ramach, z których niejako wyrastają małe stoliki przyścienne, konsole, na których stoją przedmioty z niebiesko-białej porcelany. Godnymi uwagi są także parkiety z kunsztownymi intarsjami. Oba gabinety służyły jako pokoje do gier towarzyskich oraz były także miejscem dworskich narad. W okrągłym gabinecie Maria Teresa konferowała potajemnie ze swoim kanclerzem, księciem Kaunitzem. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und

Pokój karuzeli zawdzięcza swoją nazwę wielkiemu olejnemu obrazowi, wiszącemu po lewej stronie. Obraz ten przedstawia karuzelę dam, rodzaj barokowego turnieju, podczas którego panowie powozili małymi kolaskami, a siedzące w nich damy musiały wykazać się zręcznością. Taką dworską zabawę Maria Teresa urządziła w 1743 roku w Zimowej Szkole Jazdy Konnej w Hofburgu na cześć odbicia Pragi z rąk wrogich wojsk podczas austriackiej wojny sukcesyjnej. W budynku Zimowej Szkoły Jazdy Konnej, zwanej obecnie Hiszpańską Dworską Szkołą Jazdy Konnej, odbywają się także i dziś pokazy umiejętności ogierów lipicanów. Pośrodku wspomnianego obrazu widzimy Marię Teresę dosiadającą białego ogiera lipiańskiego prowadzącą kadryl konny na czele dam dworu. Z lewej strony pokoju widzą Państwo portret

Za czasów Marii Teresy w sali ceremonialnej urządzano kameralne rodzinne uroczystości jak chrzty czy śluby. Zdobiący tę salę cykl malowideł przedstawia uroczystości zaślubin najstarszego syna Marii Teresy i jednocześnie następcy tronu Józefa z pochodzącą z rodu Burbonów parmeńską księżniczką Izabelą. Do tego cyklu obrazów włączono także niemal najbardziej znany portret monarchini, na którym „pierwsza dama Europy” nosi kosztowną suknię z brabanckich koronek klockowych. Natomiast największe malowidlo w tej sali przedstawia uroczysty wjazd Izabeli jako panny młodej ze świtą złożoną z 98 powozów, a wszystkich obecnych gości czyli całą europejską arystokrację można rozpoznać po herbach rodowych umieszczonych na poszczególnych kolasach. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (P

Niebieski salon chiński zdobią ręcznie malowane tapety z papieru ryżowego, wykonane w XVIII wieku.Na początku X!X wieku tymi tapetami pokryto ściany tego pokoju, gdzie do dziś można je podziwiać Obecnie znajdują się Państwo w pomieszczeniach o wielkim znaczeniu historycznym. To właśnie w tym salonie prowadzono pertraktacje z ostatnim cesarzem Austrii, Karolem I, zakończone podpisaniem przez niego rezygnacji ze sprawowania rządów 11 listopada 1918 roku. Dzień później proklamowano Republikę Austrii i tym samym przypięczętowano koniec panowania Habsburgów, trwającego nieprzerwanie przez sześćset lat. Karol nie zamierzał jednak abdykować, czego konsekwencją było opuszczenie przez niego wraz z całą rodziną Austrii i udanie się na emigrację. Zmarł w 1922 roku w wieku zaledwie trzydziestu pięciu lat na Maderze, natomiast jego m

Po nieoczekiwanej śmierci ukochanego małżonka Franciszka Stefana w 1765 roku Maria Teresa przekształciła ten pokój w miejsce poświęcone jego pamięci. Sprowadzone z Pekinu płytki z czarnej laki osadzono w boazerii z drewna orzechowego i ozdobiono pozłacanymi ramami. Po śmierci męża Maria Teresa przywdziała wdowie szaty, z którymi nie rozstała się do końca życia. Po śmierci cesarzowej znaleziono w jej modlitewniku kartkę papieru, na której Maria Teresa zapisała, ile czasu trwało jej małżeńskie szczęście. Notatka ta nie pozostawia wątpliwości, że darzyła ona męża wielką miłością. Maria Teresa zleciła także wykonanie trzech obrazów, przeznaczonych do wystroju tego miejsca pamięci. Po środku widzą Państwo portret Franciszka Stefana pędzla Pompeo Batoniego, który jest r

Pokój Napoleona przypomina o cesarzu Francuzów, który dwa razy zdobywał Wiedeń, w 1805 i 1809 roku i właśnie w tym pokoju - dawnej sypialni Marii Teresy, rezydował. Zawarte w 1810 roku małżeństwo Napoleona z Marią Luizą, córką cesarza Franciszka II/I, wnuka Marii Teresy, miało przypieczętować pokój pomiędzy oboma władcami. Po obaleniu Napoleona Maria Luiza przejściowo powróciła wraz ze swoim synem na wiedeński dwór. Kongres wiedeński obradujący w latach 1814/15 przyznał jej księstwo Parmy pod warunkiem, że pozostawi syna, księcia Reichstadtu, w Wiedniu. Mały książę, nazywany przez Polaków i Francuzów „orlątkiem”, przez wiedeńskich dworzan zwany był po prostu „księciem Franiem” i zgodnie z wolą europejskich mocarstw miał jako syn Napoleona pozostać w cieniu wielki

Obecnie znajdujemy się w jednym z najkosztowniejszych pomieszczeń pałacu, w tak zwanym pokoju milionowym. Zawdzięcza on swą nazwę boazerii ściennej, wykonanej z nader rzadkiego drewna różanego, z osadzonymi w niej miniaturami z kręgu sztuki indyjsko-perskiej. Miniatury te pokazują sceny z życia prywatnego i dworskiego w czasach panowania Wielkich Mogołów w Indiach XVI i XVII wieku. Cesarska rodzina porozcinała te miniatury i skomponowała następnie rodzaj kolażu, tworząc w ten sposób nowe obrazy. Na ścianach pokoju zawieszono kryształowe zwierciadła, które wzajemnie odbijają się w sobie i w ten sposób stwarzają złudzenie nieskończonej przestrzeni. www.schoenbrunn.at | Download Tour-Guide (PDF)© by Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H.