Footsteps

Kto najbardziej kocha, ten jest pierwszy przy grobie. Bierzmy przykład z Marii Magdaleny, Piotra i Jana i zadbajmy o Chrystusa w zewnętrznych gestach, dbajmy o formę w naszej pobożności. Zadania: 1) Maria Magdalena potrafi być przed świtem u grobu. Czy potrafisz tak kochać Jezusa? Pomyśl co zrobić, żeby następnym razem pojawić się w kościele 5 min przed Mszą Św. 2) Piotr i Jan cieszą się ze Zmartwychwstania. Postanów sobie dziś uśmiechać się częściej, w końcu nastąpiło już Odkupienie!

W geście Józefa i Nikodema widać styl Jezusa Chrystusa. Przyjaciół poznaje się w biedzie. Zadbajmy o innych, żeby doczekali się bliskości Chrystusa. Zadania: 1) Przypomnij sobie jak w ostatnich dniach Jezus krok za krokiem oddawał się za ciebie. Przypomnij sobie scenę, która robi na tobie największe wrażenie i mocno postanów sobie docenić to, co uczynił. 2) Dziś pewnie sporo masz na głowie. Zapomnij na chwilę o tym i pomyśl czego oczekują od ciebie najbliższe osoby. Gdzie i kiedy nie może cię zabraknąć, by mieli szansę w twojej trosce, dostrzec styl i troskę Jezusa Chrystusa.

Cierpienie Jezusa to brutalny widok. Odrzucenie, szyderstwa, biczowanie, upadki, gwoździe, męczarnie i ostatnie słowa. To wszystko, cierpiał dla Ciebie. Poparz, żeby nie zapomnieć i odpowiedzieć na tę Miłość. Trudno powiedzieć “nie mam ochoty”, gdy On ma jeszcze otwarte oczy. Zadania: 1) Znajdź krucyfiks w domu. Przeczytaj fragment Ewangelii o Męce i patrząc na krzyż zapytaj Chrystusa o coś, na czym Mu zależy, abyś zrobił. 2) Zapisz to i przypomnij sobie przed pójściem spać.

Jezus objawia oblicze Ojca. Jak bardzo zależy Mu na każdym z nas?Przysługa ostatniego z niewolników to preludium do Kalwarii. Taka jest miłość. Tak kochają chrześcijanie. Zadania: 1) Znajdź jedną, choćby drobną rzecz, w której możesz dzisiaj komuś wybaczyć lub ustąpić. Zrób to. 2) Postaraj się uśmiechnąć, gdy będziesz dziś mówił “dziękuję”.

Judaszowi zabrakło mu nadziei. Chrystus walczy do końca o niego, ale ten nie reaguje. Wyszedł w ciemną noc… Sądził, że sprawy zaszły już za daleko. Poddał się. A gdyby został? Nigdy nie jest za późno, żeby zareagować. Zadania: 1) Znajdź jedną rzecz w życiu rodzinnym, w której się nie starasz, choć wiesz, że powinieneś. A gdyby tak spróbować jeszcze raz? 2) Pomyśl o jednym z grzechów. z którym się zmagasz. Nazwij go jednym słowem i pomyśl, że Chrystus już za dwa dni będzie cierpiał, aby Ci pomóc.

Judasz nie zadaje sobie pytania, dlaczego przestał kochać. Piotr przecenia swoje możliwości. Nieznajomość siebie samego utrudnia, a czasem uniemożliwia podążanie za Chrystusem. Zadania na dziś: 1) Dziś wieczorem zapisz sobie po jednej rzeczy, w której odniosłeś sukces: w pracy, w relacji z innymi oraz z Bogiem. Zapisz też obok porażkę, jeśli miała miejsce. 2) Przez tydzień sprawdzaj codziennie wieczorem tę listę i zapisuj rezultat. Po tygodniu, rzuć okiem na całość i postanów sobie pracować nad tym, co wyszło najgorzej.

Jezus spotyka się w Betanii ze swoimi przyjaciółmi. Judasz, zapatrzony w siebie, umie tylko narzekać, podczas gdy Marta, Maria i Łazarz potrafią dostrzec, to czego właśnie teraz potrzebuje Nauczyciel. Co zrobić, żeby wokół zapanowała taka właśnie atmosfera? Zadania na dziś: 1) Pomyśl, kogo potraktowałeś ostatnio zbyt twardo lub z obojętnością. Zastanów się, co było tego powodem i postanów sobie walczyć z tym. 2) Zastanów się jakiego gestu oczekuje z Twojej strony jedna z osób, które spotkasz dzisiaj i zrób to.

Jezus wjeżdża do Jerozolimy, uczniowie wiwatują, ale nie wszyscy rozpoznają w nim Mesjasza. Co zrobić, aby Go nie przegapić? Zadania na dziś: 1) Wybierz jedną rzecz, którą robisz często i która utrudnia Ci koncentrację. Zapisz sobie konkretne godziny, w których wcale nie będziesz z tego korzystał w Wielkim Tygodniu. 2) Znajdź jedną rzecz, za którą powinieneś być dzisiaj komuś wdzięczny. Podziękuj mu za to.

Chrześcijanin świadcząc o Chrystusie często idzie pod prąd. Wykorzystajmy Wielki Tydzień: miłość Chrystusa na stronach Ewangelii domaga się od nas wzajemności. Jeśli pozwolimy tej Miłości potrząsnąć nami, to będziemy w stanie naśladować Trzech Młodzieńców z Księgi Daniela. Liturgia ukazuje nam ich jako ludzi, którzy postępują konsekwentnie ponieważ zakochali się w Bogu. (ks. Wojciech Woźny)

W V Tygodniu Wielkiego Postu zasłaniamy krzyże w naszych kościołach. Sens tego zwyczaju. Zrozumieć słowa Jezusa, który wzywa nas, abyśmy „co dnia brali swój krzyż i Go naśladowali” (Łk 9, 23-24). Czym jest ten codzienny krzyż, jak go odkryć, jak go z radością przyjąć. (ks. Michał Kwitliński)

Nad Sadzawką Betseda Jezus spotyka człowieka chorego od 38 lat, ktory "nie ma człowieka", który by mu pomógł. Spostrzegawczość Jezusa ("ujrzał" i "poznał") sprawiają, że Boża Moc pozostawia trwały ślad w życiu tego chorego. To też wyzwanie, które nam rzuca Jezus: bądź spostrzegawczy, odkryj potrzeby ludzi, których masz wokół, a również ty, pozostawisz trwały ślad w ich oraz twojej własnej historii. (ks. Wojciech Woźny)

Chrystus patrzy na nas z Krzyża, a Jego spojrzenie domaga się od nas wzajemności. Słowa Chrysusa o Jego pragnieniu odkupienia świata (Łk 12, 49) oraz Krzyżu, który daje nam Zbawienie (J 12, 32) pomagają nam odkryć, że cierpienie i trudności, które wydają się nie pasować do układanki szczęśliwego życia, na prawdę mają sens. Przeżywane w stylu Jezusa, stają się źródłem zbawienia dla świata, który nas otacza. (ks. Wojciech Woźny)

Podstawą radości w 4. niedzielę Wielkiego Postu jest Miłosierdzie Boga Ojca i zbliżający się już moment Zbawienia na Krzyżu. Przypomina nam o tym przypowieść o Marnotrawnym Synu (Łk 15, 1-3.11-32). Podstawą happy endu jest Ojciec, który kocha. Ale aby mógł przebaczyć, syn najpierw szczerze musi przyznać się do błędu. Dzięki temu scenografia życia na obczyźnie i wśród świń, zmienia się na rodzinny dom. Szczere nazwanie naszych wad i zalet jest warunkiem tego, by Bóg pomógł nam zmienić scenografię w naszym życiu. (ks. Wojciech Woźny)

W 3. niedzielę Wielkiego Postu usłyszeliśmy historię spotkania Mojżesza z Bogiem, który objawia mu się w płonącym krzewie na pustyni, u stóp góry Horeb (Wj 3, 1-8a.13-15). Bóg chce, abyśmy Go szukali, prowadzeni naturalnym pragnieniem wiedzy i prawdy. Trzeba umieć się dziwić i zachwycić światem, aby odkryć jego Stwórcę. Bóg pozwala się znaleźć, ale równocześnie mówi do nas, wymaga. Niektórzy się tego boją, przestają szukać. Odpowiedzmy odważnie i z ufnością, jak Mojżesz. Bóg objawia swoje imię: "Jestem, który jestem". Uświadamia nam, że jest źródłem wszystkiego i dla nas jest wszystkim. (ks. Michał Kwitliński)

Jezus zaskakuje Piotra: wybaczaj za każdym razem! Miłosierdzie zamiast zaciętości. W przypowieści o dwóch dłużnikach (Mt 18, 21-25) Chrystus ukazuje nam punkt odniesienia: Miłość Boga wobec nas. Ona potrząsa nami i uwalnia od zniewolenia: porównań, porywów pychy, skakania sobie do oczu. Gdy rezygnujemy z zaciętości, wstrząs miłości przeżywają także ludzie wokół nas i stają się wolni od tego co niszczy ich wewnętrznie. (ks. Wojciech Woźny)

Ostatnie dni Jezusa przed Męką. Po wjeździe do Jerozolimy, wyrzuca twardość serca, tym którzy nie rozpoznają w nim Mesjasza. Wykorzystuje obraz winnicy (Mt 21, 33-43.45-46), aby zachęcić nas do uległości i nieodkładania na później ważnych spraw. (ks. Wojciech Woźny)

Pan Jezus zabiera uczniów na Górę Tabor, aby nauczyć ich modlitwy. Potrzebny jest wysiłek, aby znaleźć właściwy czas i miejsce. Piękno miejsca sprzyja modlitwie. Uważać, aby nie przespać spotkania z Bogiem w modlitwie. Pan Jezus spełnił prośbę uczniów: został z nami w namiocie-tabernakulum. Modlitwa przed tabernakulum przypomina spotkanie z Bogiem na Górze Tabor. (ks. Michał Kwitliński)

Historia Łazarza i Bogacza pomaga nam zrozumieć, co kryje się za spojrzeniem każdego z nich. Pustka pełnego próżności spojrzenia Bogacza wywołuje odrazę. Otwartość na innych i pokora Łazarza budzi sympatię. Taki jest też styl Jezusa. (ks. Wojciech Woźny)

Św. Józef jest jak my. Normalny człowiek, w którego życiu dzieją się wspaniałe sprawy. To jest możliwe, ponieważ zamiast myśleć o sobie, jest mężny i uległy. Spoglądając na niego, możemy nauczyć się jak stopniowo zamieniać nasze życie, w success story.

Na progu Wielkiego Postu liturgia ukazuje Jezusa, który stawia czoła pokusom. Bóg wychodzi w ten sposób po nas pod same bramy piekła i zabiera nas stamtąd. To odnawia w nas nadzieję w naszych zmaganiach i popycha nas do zdecydowanej walki z pokusami. Jesli im ulegamy, zamazuje się w nas obraz Chrystusa.