Footsteps

Słuchajmy Ducha Św., który porusza nas w codziennych natchnieniach, tak jak dawał do zrozumienia mieszkańcom Palestyny, że Mesjasz jest już pośród nich. (ks. Adam Sołomiewicz)

Starajmu się nie być jak dzieci narzekające na rynku (por. Mt 11, 16-19). Kochajmy Boga tu i teraz. ks. Michał Kwitliński)

Reagujac z męstwem wobec naszych kaprysów, zbliżamy się do Królestwa Bożego (por. Mt 11, 11-15).(ks. Damian Pukacki)

Pokora Chrystusa (por. Mt 11, 28-30), to jego siła. (ks. Michał Kwitliński)

(ks. Stanisław Urmański)

Dzięki czterem przyjaciołom, paralityk dociera przed Jezusa i zostaje uzdrowiony (por. Łk 5, 17-26). Dobrym humorem i brakiem narzekania możemy pomóc naszym bliskim optymistycznie spojrzeć na życie. (ks. Wojciech Woźny)

Dziś jest dzień optymizmu, bo przypominamy sobie, że nasza Matka jest "pełna łaski" (por. Łk 1,26-38). A skoro jest naszą Matką, to ta łaska jest też dla nas. (ks. Wojciech Woźny)

Jezus obchodzi całą okolicę i daje radość tym, których naucza, uzdrawia i spotyka. Naśladowanie Go na tym właśnie polega: zapomnieć o sobie, by dawać innym radość. (ks. Damian Pukacki)

Budowanie na skale (Mt 7, 21. 24-27) to kształtowanie w sobie męstwa i porządku, dzięki którym jesteśmy w stanie kochać Boga i innych w praktyce. (ks. Wojciech Woźny)

W Spowiedzi Jezus przebacza nasze grzechy i leczy naszą duszę: przywraca nam właściwe spojrzenie na świat (por. Mt 9, 27-31). (ks. Michał Kwitliński)

Gdy Apostołowie zmęczni chcą odprawić tłumy, Jezus myśli o innych i rozmnaża chleb. Możemy Go naśladować, troszcząc się o osoby, które spotykamy codziennie. (ks. Stanisław Urmański)

Setnik prosi Jezusa o pomoc i Mu ufa. Nasza walka duchowa powinna wyglądać podobnie - unikajmy woluntaryzmu. (ks. Michał Kwitliński)

Jak traktować Boga z dziecięcą ufnością? (ks. Adam Sołomiewicz)

Czuwajmy, przygotowując się na przyjście Zbawiciela, podejmując w Adwencie jedno codzienne postanowienie. Kolejne dni Adwentu, to jak okrążenia na treningu w Formule 1, które pomagają przygotować się do wyścigu. (ks. Wojciech Woźny)

W spotkaniu z Bartymeuszem i z Zacheuszem (Łk 18-19) Jezus pokazuje nam, że żyje dla innych. W przypowieści o mianch mówi nam, że nie możemy zmarnować okazji do apostolstwa, którymi utkany jest każdy dzień. Apostolstwo, to dotknąć innych miłością Jezusa. (ks. Wojciech Woźny)

W ostatnich dniach roku liturgicznego czytamy historie z czasów powstania Machabeuszy. Matka siedmiu synów gotowa jest przyjąć okrutną śmierć swoich dzieci, byleby zachowały wierność Bogu. Starzec Eleazar woli zginąć niż udawać, że łamie prawo Boże. Wydaje się to sprzeczne z tym, co potocznie nazywamy zdrowym rozsądkiem. Ale ci męczennicy patrzą dalej. Ich miłość jest mocniejsza niż "zdrowy rozsądek". I ta miłość ostatecznie jest bardziej rozumna niż "zdrowy rozsądek". (ks. Michał Kwitliński)

Prawdziwym "Królem życia" jest Pan Jezus. Objawia to w całej pełni umierając na Krzyżu, pozornie pokonany i upokorzony, aby dać nam życie. On jest prawdziwym Królem naszego życia. Równocześnie, powierza nam to królestwo. Czy jestem mądrym namiestnikiem prawdziwego Króla, czy marnym uzurpatorem, który to królestwo może tylko zepsuć? (ks. Michał Kwitliński)

W przypowieści o ubogiej wdowie i niegodziwym sędzi (Łk 18, 1-8) Jezus mówi nam, że Bóg Ojciec zawsze stoi murem za nami. Poprzeczka miłości zawieszona jest wysoko, jednak możemy ją pokonać. Sam Jezus swoją łaską uzdalnia nas do tego, żebyśmy byli do dyspozycji dla naszych bliskich. Zawsze, jak nasz Ojciec Bóg. (ks. Wojciech Woźny)

Z dziesięciu trędowatych (por. Łk 17, 11-19) tylko jeden docenił Bożą moc. Dla niego spotkanie z Chrystusem nie było pojedynczym wydarzeniem, tylko początkiem przygody. Możemy go naśladować korzystając z coraz większą wdzięcznością z sakramentu pojednania. (ks. Wojciech Woźny)

Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć (Ap 7,9) Czy jednak święci stanowią "większość", która może zmienić świat? Czy Szatan nie ma w świecie "większości". Święci w Niebie mówią nam, że ostateczne zwycięstwo należy do Chrystusa. Ale również my, starając się być świętymi pośród świata, zmieniamy go, czynimy lepszym i już teraz zbliżamy do Boga. Oto sekret. — Oto głośny sekret: przyczyną kryzysów w świecie jest brak świętych.— Pan Bóg chce mieć garstkę „swoich” ludzi w każdej dziedzinie (św. Josemaría, Droga 301). (ks. Michał Kwitliński)